کاربرد رویکرد ترکیبی در شناسایی تعیین کننده های مصرف میان وعده های کم ارزش در نوجوانان

سابقه و هدف: مصرف روزافزون میان وعده های کم ارزش در میان نوجوانان با پیامدهای منفی سلامتی همراه است. این مطالعه با هدف شناسایی تعیین کننده های مصرف میان وعده های کم ارزش توسط دختران نوجوان با استفاده از یک رویکرد ترکیبی و بر پایه نظریه رفتار برنامه ریزی شده انجام شد. مواد و روش ها: جمعیت مورد مطالعه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 14 شهر تهران بود. مطالعه کیفی از نوع پدیده شناسی بود و داده ها از طریق 9 جلسه بحث گروهی متمرکز جمع آوری شد. به این منظور 90 دانش آموز با استفاده از نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت والدین بر اساس یک راهنمای سؤالات مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده، جلسات در محل مدرسه تشکیل شد. برای تحلیل داده ها از روشframework استفاده شد. بخش کمّی شامل یک مطالعه مقطعی بود که 790 دانش آموز 12 تا 15 ساله از 10 مدرسه در آن حضور داشتند. نمونه ها بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای تصادفی شده انتخاب شدند. سنجش ها شامل اندازه گیری سازه های نظریه و بسامد مصرف میان وعده ها بود. داده های بخش کمّی با استفاده از آنالیز رگرسیون چند گانه انجام شد. یافته ها : نتایج هر دو روش نشان داد که نوجوانان طی فرایند انتخاب نوع میان وعده ها، هم زمان از عوامل چندگانه و در برخی موارد متضاد تأثیر می گیرند. مزه مهم ترین عامل تأثیرگذار بر نگرش نوجوانان نسبت به میان وعده های کم ارزش بود. عامل دسترسی آسان، عادت، ترجیح مزه و آگاهی به عنوان پیش بینی کننده های معنی دار کنترل رفتاری شناسایی شدند(05/0> p). در بخش کیفی، دوستان و همسالان و در مطالعه کمّی، والدین به عنوان مؤثرترین افراد تأثیرگذار معرفی شدند. نتیجه گیری: در این مطالعه، عوامل مرتبط با مصرف میان وعده ها در نوجوانان با استفاده از رویکرد ترکیبی شناسایی شدند. کاربرد این عوامل در طراحی مداخلات کاهش مصرف میان وعده های کم ارزش می تواند مفید باشد.